11:00 - 12:00
Polacy w Konkursach Chopinowskich
Portrety polskich pianistów
11:00 - 12:00
Polacy w Konkursach Chopinowskich
Specjalnie dla Radia Chopin Stanisław Dybowski – konkursowy archiwista i chopinolog – przygotowuje portrety polskich pianistów, biorących udział w Konkursach – od Stanisława Szpinalskiego (II nagroda w 1927 roku) po Szymona Nehringa (wyróżnienie w 2015 roku). Erudycja Autora zaskakuje nawet najbardziej wytrawnych słuchaczy, podobnie jak jego prywatne, unikatowe nagrania, odtwarzane z tylko nieco trzeszczących nagrań, wydobywanych z domowego archiwum.
Czarne na białych
Najwybitniejsi pianiści w dziejach fonografii – począwszy od jej zarania aż po współczesność. Na światło dzienne wydobywane są często nieznane nagrania bardzo znanych artystów, zarówno polskich (m.in. Józefa Hofmana, Ignacego Jana Paderewskiego, Aleksandra Michałowskiego), jak i zagranicznych (m.in. Vladimira Horowitza, Claudia Arraua), w repertuarze chopinowskim, jak i europejskim, solowym, kameralnym i z towarzyszeniem wielkich orkiestr. Lektura obowiązkowa dla wszystkich zainteresowanych meandrami przemian w sztuce gry na fortepianie.
Konkursy Chopinowskie
Polskie Radio dysponuje zapisami z przesłuchań Konkursu Chopinowskiego począwszy od roku 1955. Laureaci, zwycięzcy, wielcy przegrani, ale także ci, o których dzisiaj już zapomnieliśmy, a dla których występ w Warszawie był jednym z najważniejszych momentów w ich karierze. Cała historia konkursu od początku jego rejestracji w roku 1955 aż po 2015. Jedyne takie konkursowe archiwum dostępne w eterze.
Cień Chopina. Wokół Europy romantycznej i młodopolskiej
.
Laureaci nagrody Polskiego Radia i nagród dodatkowych w Konkursach Chopinowskich
My też nagradzamy. Od I Konkursu w 1927 roku Polskie Radio przyznaje nagrodę za najlepsze wykonanie mazurków. Pierwszym wyróżnionym był Henryk Sztompka, ostatnią, w 2015 roku, Amerykanka Kate Liu. Ponoć kto dobrze zagra mazurki, ten ma całego Chopina w małym palcu…Przypominamy laureatów nagrody i pokazujemy, że oprócz Chopina w małym palcu mają także dzieła innych kompozytorów. Czerny-Stefańska, Argerich, Zimerman, Pobłocka, Blechacz, Trifonow. Mamy nosa, co nie? Zaprezentujemy również sylwetki laureatów pozostałych nagród dodatkowych – za najlepsze wykonanie poloneza, koncertu i sonaty.
Warszawa czasów Chopina
.
Polacy w Konkursach Chopinowskich
Specjalnie dla Radia Chopin Stanisław Dybowski – konkursowy archiwista i chopinolog – przygotowuje portrety polskich pianistów, biorących udział w Konkursach – od Stanisława Szpinalskiego (II nagroda w 1927 roku) po Szymona Nehringa (wyróżnienie w 2015 roku). Erudycja Autora zaskakuje nawet najbardziej wytrawnych słuchaczy, podobnie jak jego prywatne, unikatowe nagrania, odtwarzane z tylko nieco trzeszczących nagrań, wydobywanych z domowego archiwum.
Interpretacja niejedno ma imię: Chopin historyczny czy współczesny?
.
Krąg pieśni Chopina
.
Lekcja mistrzowska
.
Drogi i bezdroża
Audycje przybliżające koncerty fortepianowe i utwory koncertujące napisane w XIX wieku na fortepian z orkiestrą. Okres, w którym Fryderyk Chopin komponował swoje dzieła z tego gatunku, wpisuje się w czas aktywności wielu innych pianistów-kompozytorów. Tworzyli oni repertuar pod kątem własnych potrzeb wykonawczych. Ich śladem w pewnym momencie podążał Chopin. Jak to ujął prof. Mieczysław Tomaszewski, „formę, charakter i styl dyktowali muzyce koncertującej lat dwudziestych i trzydziestych XIX wieku wielcy pianiści [...] swoiście deformujący dziedzictwo Mozarta i niemal ignorujący Beethovena”. Warto więc spojrzeć na historię XIX-wiecznego koncertu fortepianowego nie ignorując dorobku Mozarta i Beethovena, pokusić się o ukazanie kontekstu, w którym Chopin i inni kompozytorzy wzrastali, z którego czerpali i z którym się konfrontowali. By w pełni docenić bogatą literaturę koncertującą wielkiej romantycznej epoki nie można pominąć też tych twórców, którzy z dokonań generacji Chopina czerpali i ją przekształcali. Historia romantycznego koncertu jest bardzo bogata i długa – wcale nie kończy się wraz z nadejściem w kalendarzu roku 1900. Styl romantyczny trwał znacznie dłużej, kultywowany na przykład przez Sergiusza Rachmaninowa czy Zygmunta Stojowskiego.
Ten piękny wiek dziewiętnasty
Od muzyki fortepianowej, po kameralną, od muzyki symfonicznej – po oratoryjną, od pieśni po operę; miniatury, suity, sonaty, symfonie. Dzieła doskonale znane w najlepszych interpretacjach (czasem ze sobą konfrontowanych), jak i nieznane, a warte przywrócenia naszej pamięci. Kompozycje polskie w kontekście europejskim i odwrotnie.
Chopin osobisty
Niedzielne niezwykle popularne dwójkowe audycje przypominamy w Radiu Chopin. Gorące nowości płytowe, nagrania koncertowe, spotkania z pianistami i organizatorami życia muzycznego. Chopin w pigułce dobry na każdą porę dnia i nocy. Wciąż aktualny. Zawsze osobisty.
Romantyczne brzmienia
„Stare pudła” – mawiają malkontenci. „Piękne, prawdziwe instrumenty” – odpowiadają przeciwnicy. Nurt stylowych interpretacji na dawnych instrumentach bądź ich kopiach, stał się faktem. Nie jest fanaberią ani kaprysem, tylko solidnie udokumentowanym działem współczesnego wykonawstwa. W audycji zabrzmi muzyka epoki romantyzmu (bardzo szeroko rozumianego), niemal całego XIX wieku, wykonywana na dawnych instrumentach. Pianoforte solo (cóż to za „brzęczące” erardy i pleyele), tria, kwartety, kwintety, zespoły kameralne i orkiestry. Acha, opera romantyczna Holender tułacz Ryszarda Wagnera też już rozbrzmiewa na starych pudłach…
Chopin na ludowo
.
Chop-in-pop
.
Czarne na białych
Najwybitniejsi pianiści w dziejach fonografii – począwszy od jej zarania aż po współczesność. Na światło dzienne wydobywane są często nieznane nagrania bardzo znanych artystów, zarówno polskich (m.in. Józefa Hofmana, Ignacego Jana Paderewskiego, Aleksandra Michałowskiego), jak i zagranicznych (m.in. Vladimira Horowitza, Claudia Arraua), w repertuarze chopinowskim, jak i europejskim, solowym, kameralnym i z towarzyszeniem wielkich orkiestr. Lektura obowiązkowa dla wszystkich zainteresowanych meandrami przemian w sztuce gry na fortepianie.
Konkursy Chopinowskie
Polskie Radio dysponuje zapisami z przesłuchań Konkursu Chopinowskiego począwszy od roku 1955. Laureaci, zwycięzcy, wielcy przegrani, ale także ci, o których dzisiaj już zapomnieliśmy, a dla których występ w Warszawie był jednym z najważniejszych momentów w ich karierze. Cała historia konkursu od początku jego rejestracji w roku 1955 aż po 2015. Jedyne takie konkursowe archiwum dostępne w eterze.
Cień Chopina. Wokół Europy romantycznej i młodopolskiej
.
Laureaci nagrody Polskiego Radia i nagród dodatkowych w Konkursach Chopinowskich
My też nagradzamy. Od I Konkursu w 1927 roku Polskie Radio przyznaje nagrodę za najlepsze wykonanie mazurków. Pierwszym wyróżnionym był Henryk Sztompka, ostatnią, w 2015 roku, Amerykanka Kate Liu. Ponoć kto dobrze zagra mazurki, ten ma całego Chopina w małym palcu…Przypominamy laureatów nagrody i pokazujemy, że oprócz Chopina w małym palcu mają także dzieła innych kompozytorów. Czerny-Stefańska, Argerich, Zimerman, Pobłocka, Blechacz, Trifonow. Mamy nosa, co nie? Zaprezentujemy również sylwetki laureatów pozostałych nagród dodatkowych – za najlepsze wykonanie poloneza, koncertu i sonaty.
Warszawa czasów Chopina
.
Polacy w Konkursach Chopinowskich
Specjalnie dla Radia Chopin Stanisław Dybowski – konkursowy archiwista i chopinolog – przygotowuje portrety polskich pianistów, biorących udział w Konkursach – od Stanisława Szpinalskiego (II nagroda w 1927 roku) po Szymona Nehringa (wyróżnienie w 2015 roku). Erudycja Autora zaskakuje nawet najbardziej wytrawnych słuchaczy, podobnie jak jego prywatne, unikatowe nagrania, odtwarzane z tylko nieco trzeszczących nagrań, wydobywanych z domowego archiwum.
Interpretacja niejedno ma imię: Chopin historyczny czy współczesny?
.
Krąg pieśni Chopina
.
Lekcja mistrzowska
.
Drogi i bezdroża
Audycje przybliżające koncerty fortepianowe i utwory koncertujące napisane w XIX wieku na fortepian z orkiestrą. Okres, w którym Fryderyk Chopin komponował swoje dzieła z tego gatunku, wpisuje się w czas aktywności wielu innych pianistów-kompozytorów. Tworzyli oni repertuar pod kątem własnych potrzeb wykonawczych. Ich śladem w pewnym momencie podążał Chopin. Jak to ujął prof. Mieczysław Tomaszewski, „formę, charakter i styl dyktowali muzyce koncertującej lat dwudziestych i trzydziestych XIX wieku wielcy pianiści [...] swoiście deformujący dziedzictwo Mozarta i niemal ignorujący Beethovena”. Warto więc spojrzeć na historię XIX-wiecznego koncertu fortepianowego nie ignorując dorobku Mozarta i Beethovena, pokusić się o ukazanie kontekstu, w którym Chopin i inni kompozytorzy wzrastali, z którego czerpali i z którym się konfrontowali. By w pełni docenić bogatą literaturę koncertującą wielkiej romantycznej epoki nie można pominąć też tych twórców, którzy z dokonań generacji Chopina czerpali i ją przekształcali. Historia romantycznego koncertu jest bardzo bogata i długa – wcale nie kończy się wraz z nadejściem w kalendarzu roku 1900. Styl romantyczny trwał znacznie dłużej, kultywowany na przykład przez Sergiusza Rachmaninowa czy Zygmunta Stojowskiego.
Ten piękny wiek dziewiętnasty
Od muzyki fortepianowej, po kameralną, od muzyki symfonicznej – po oratoryjną, od pieśni po operę; miniatury, suity, sonaty, symfonie. Dzieła doskonale znane w najlepszych interpretacjach (czasem ze sobą konfrontowanych), jak i nieznane, a warte przywrócenia naszej pamięci. Kompozycje polskie w kontekście europejskim i odwrotnie.
Chopin osobisty
Niedzielne niezwykle popularne dwójkowe audycje przypominamy w Radiu Chopin. Gorące nowości płytowe, nagrania koncertowe, spotkania z pianistami i organizatorami życia muzycznego. Chopin w pigułce dobry na każdą porę dnia i nocy. Wciąż aktualny. Zawsze osobisty.
Romantyczne brzmienia
„Stare pudła” – mawiają malkontenci. „Piękne, prawdziwe instrumenty” – odpowiadają przeciwnicy. Nurt stylowych interpretacji na dawnych instrumentach bądź ich kopiach, stał się faktem. Nie jest fanaberią ani kaprysem, tylko solidnie udokumentowanym działem współczesnego wykonawstwa. W audycji zabrzmi muzyka epoki romantyzmu (bardzo szeroko rozumianego), niemal całego XIX wieku, wykonywana na dawnych instrumentach. Pianoforte solo (cóż to za „brzęczące” erardy i pleyele), tria, kwartety, kwintety, zespoły kameralne i orkiestry. Acha, opera romantyczna Holender tułacz Ryszarda Wagnera też już rozbrzmiewa na starych pudłach…
Chopin na ludowo
.
Chop-in-pop
.
Czarne na białych
Najwybitniejsi pianiści w dziejach fonografii – począwszy od jej zarania aż po współczesność. Na światło dzienne wydobywane są często nieznane nagrania bardzo znanych artystów, zarówno polskich (m.in. Józefa Hofmana, Ignacego Jana Paderewskiego, Aleksandra Michałowskiego), jak i zagranicznych (m.in. Vladimira Horowitza, Claudia Arraua), w repertuarze chopinowskim, jak i europejskim, solowym, kameralnym i z towarzyszeniem wielkich orkiestr. Lektura obowiązkowa dla wszystkich zainteresowanych meandrami przemian w sztuce gry na fortepianie.
-logo.svg){kind=logo}